bron: pixabay.com
We hebben je net weer weggebracht. Dat blijft moeilijk, maar vandaag pakt niemand ons meer af. Het werd vandaag onverwachts zulk mooi weer dat ik de verhuisdozen heb gelaten voor wat ’t was, je man op heb gehaald en we daarna doorgereden zijn naar jou.
De verpleging zei al dat je een goede dag had toen ik belde dat we je een dagje wilden meenemen. Alsof je het voelde. Dat idee van het Openluchtmuseum was zo slecht nog niet. Al bij de geur van de bossen tijdens het laatste stukje van de rit zagen we je gezicht veranderen. Uren hebben we door het park gewandeld. Terwijl we genoten van de herfstkleuren vertelde je ons verhalen. Verhalen over vroeger, al was het volgens jou nog niet zo lang geleden. Verhalen die wij ons ook nog zo goed kunnen herinneren.
Je herkende inderdaad de huiskamer van vroeger en de smaak van het snoep uit onze jeugd liet je de leukste verhalen vertellen. Zelfs nog van voordat wij elkaar kenden. Moeilijk voor te stellen dat er zo’n tijd is geweest. Voor mij lijkt het alsof we altijd al samen geweest zijn.
Even raakte je in paniek toen je niet op mijn naam kon komen. Ik merkte aan je, dat je het erg vond. Voor ons is het verschrikkelijk om je steeds wat achteruit te zien gaan, maar hoe moet het voor jou wel niet voelen? Zou je denken dat je tekort schiet? Je kan er niks aan doen lieverd. En we blijven van je houden, ook als je echte ik soms niet meer te vinden is.
Nadat we jou thuisbrachten, heb ik met je man nog koffie gedronken in de Brasserie van het huis waar je woont, voor we terugreden. Het gaat al wat beter met hem, hij lijkt rustiger te zijn. Maar de eenzaamheid blijft. Juist na een dag als vandaag. Even leek de wereld weer mooi, maar dat jullie dan aan het einde van de dag ieder naar een eigen plek moeten, is gewoon niet eerlijk. Niet uit te leggen. Ik stelde voor nog even een hapje te eten daar, maar dat sloeg hij af. Hij had vanochtend al wat uit de vriezer gehaald. Die hekel aan verspillen, dat heeft hij vast van jou geleerd.
En nu zit ik weer thuis tussen de dozen. En alsof het zo moest zijn, viel het fotoboek van één van onze gezamenlijke vakanties uit de kast. Je had het er vanmiddag nog over. Van de week neem ik hem mee als ik je opzoek, dan kunnen we samen naar de foto’s kijken en nog één keer genieten van die tijd van toen.
het blijft zo misdadig…. oudere echtparen die bruut uit elkaar worden gehaald wanneer ze elkaar het hardst nodig hebben….
Klopt en er is veel meer mis aan het systeem. Ze bereiken zo wel dat ouderen inderdaad langer thuis willen blijven. De overheid heeft allang beslist dat er dat willen namelijk.