Begin juni 2017. Ik kom thuis van vakantie. Er ligt er een stapeltje post te wachten. Het meeste kan linea recta in de prullenbak. Maar een brief van Aegon over mijn pensioen lijkt me wel belangrijk. Als ik deze begin te lezen, duizelt het mijn voor je ogen.
“Geachte mevrouw Cosman,” begint de dikkedeur van Aegon. Nou, wat aardig, denk ik nog. Maar al snel begrijp ik steeds minder van de brief. Met duur vakjargon probeert de dikkedeur mij van mijn stuk te brengen.
Wat mij opvalt, is het omlijnde stuk tekst met mijn persoonlijke code die ik tot 14 juni kan gebruiken. 14 juni? Oh jee, dat is morgen al! Voortmaken dus! Want doe ik het na deze datum, kost het me ook nog eens extra geld. En dat hebben die pensioensdikkedeuren al zat.
Ik ga snel online naar de profielwijzer en moet wat vragen beantwoorden. Dan krijg ik een rijtje bedragen te zien waaruit ik kan kiezen. Om te besluiten of ik wel of geen risico wil aangaan: vast of variabel pensioen. Maar de getoonde bedragen begrijp ik niet. Want bij het sterretje staat dat de genoemde bedragen inclusief AOW zijn.
€500, €800, of €900. Dat zouden de bedragen moeten zijn, waar ik vanaf mijn 67e mee moet doen. Dat kan niet toch? Ben ik nu zo dom? Ik loop het hele spul opnieuw door. Zou ik zelf iets verkeerd hebben ingevuld? Verkeerd gelezen? Of ben ik over tien jaar echt zo arm dat ze mij daar nu vast voorzichtig op voorbereiden?
Ik zie mezelf al liggen. Onder een brug, een kartonnen doos om me te beschermen tegen de kou en de modderige grond, een plastic tasje om mijn pols gedraaid met al mijn bezittingen erin. Elke dag vechten tegen honger en zoeken naar een droge plek. Als het koud is ergens in een hal van een openbaar gebouw gaan zitten, net zo lang tot je wordt weggestuurd. Kijken of er nog iets in een vuilnisbak zit, dat er enigszins eetbaar uitziet. Wat zal ik afvallen! Wat een toekomst na een leven lang hard werken.
Na drie keer de procedure te hebben doorlopen, snap ik er steeds minder van. Niet profielwijzer maar profieldommer dus. Machteloos pak ik de telefoon en bel naar de klantenservice. Daar krijg ik Dennis aan de lijn. Ik leg uit wat mijn problemen zijn en hoor dan dat de wijzigingen sowieso geld kosten, of je nu wel of niet je voorkeur aangeeft. Of je nu wel of niet voor 14 juni je wensen doorgeeft.
Het geeft mij een onaangename kriebel in mijn buik. Het is mijn boosheid die opborrelt. Ik hoor aan Dennis’ stem dat hij mij een naïeveling vindt. ‘Ha! Alles kost toch geld mevrouwtje!’
Maar ík heb dit niet bedacht. Mijn geld is een steeds kleiner wordende speelbal in de klauwen van geldwolven. Een soort Koekiemonster, maar dan satanischer. Ik vroeg aan Duivelse Dennis hoeveel de AOW op dit moment is. De knul had werkelijk geen flauw benul. Nee, dat is voor hem natuurlijk zo ver weg; die denkt alleen in termen hoe vaak hij nog op backpackreis kan voordat hij überhaupt een vaste baan heeft. En een hypotheek. En die bedragen, tja dat wist hij ook allemaal niet. Ik voelde zijn stomme verbazing, toen ik hem vroeg of hij nog tips voor me had om te overleven van 500 euries in de maand, of zouden we dan misschien de gulden weer terughebben?
Ik denk dat ik deze pensioensregeling maar zo snel mogelijk naar een andere ga overhevelen. Ik heb er nogal wat om uit te kiezen, met al de huidige ‘flex’-contracten.
Vorige week ben ik hier in huis van de trap gevallen. De kneuzingen en schaafwonden gaan vanzelf wel weer over gelukkig. Maar dat pensioengat waar ik nu in dreig te vallen, dat zal best pijnlijk worden als het aan Aegon ligt.
Zou Duivelse Dennis dan klaarstaan om mij op te vangen?
Zou de dikkedeur mij helpen om te overleven?
Vast niet. Die zijn dan met backpack of Ferrari met de noorderzon vertrokken.
Welke afslag neemt u?
Geef een reactie