Meis, bij voorbaat sorry, maar er zit me echt wat dwars en ik moet het kwijt. Daarom val ik maar gelijk met de deur in huis. Vrijdag stond er een artikel in het AD over de tv-serie Hendrik Groen. Dat hij zo populair is en dat dat ermee te maken heeft dat ouderen nu vitaler zijn dan vroeger. Nou, zó vitaal voel ik me niet hoor, als ik ‘s ochtends mijn bed uit kom. Ik heb de serie niet gekeken. De boeken, die helemaal niet in het artikel genoemd worden, vond ik leuk, maar die las ik vóórdat jij in het verpleegtehuis terecht kwam. Of ik het nu allemaal nog zo vermakelijk zou vinden, betwijfel ik. Te confronterend, denk ik.
Het artikel laat me niet los. Dat de serie populair is geloof ik wel hoor, maar tussen de regels door staat er naar mijn idee een andere boodschap. Simon zegt dat ik overdrijf, maar toch voel ik het zo. Dit is weer zoiets, waar ik zó graag nog met jou over zou willen kunnen praten; jij zou hebben begrepen wat ik bedoel. Maar nu niet meer. Toen ik van de week bij je was, stond je TV aan op een soapserie waar je vroeger nooit naar had gekeken. Al keek je nu ook niet echt, volgens mij. Dit onderwerp bij je aankaarten heeft dan ook niet veel zin, denk ik. Al luister je tegenwoordig vol geduld naar me als ik wat vertel, iets wat je vroeger niet kon. Dan praatte je er al snel tussendoor.
Wat mij dwars zit, zijn de uitspraken van die meneer van het CBS en die onderzoekster, mevrouw Lindenberg. Ze brengen het allemaal positief hoor, maar doen net of we allemaal nog twintig jaar hebben na onze pensioenleeftijd en vergelijken dat met onze jeugd. Alsof een 78-jarige tot dezelfde dingen in staat is als een 18-jarige. En ik heb toch redelijk wat bekenden verloren binnen het jaar nadat ze met pensioen gingen. Tussendoor noemt die vrouw nog even ouderen als zij-instromers en vrijwilligers. Ja, daar gaat het wel naar toe met die pensioenleeftijd, die steeds verder opschuift. Ik zie het ervan komen dat onze kinderen op hun zeventigste ontslagen worden, geen ander werk meer kunnen vinden, maar nog tot hun tachtigste door moeten. En dat ze dan inderdaad verplicht als ‘vrijwilliger’ of zij-instromer aan de bak moeten voor hun uitkering. Als het hele concept van AOW en pensioen tegen die tijd überhaupt nog bestaat.
Bron: Pixabay.com
Het ergste vind ik de uitspraak van een antropoloog die ook nog wat mocht zeggen in het artikel. Hij denkt dat de term ‘ouderen’ misschien wel ooit gaat verdwijnen. Wat is dat voor belachelijks!? Als een groep niet meer genoemd wordt, hoef je ook niet meer voor hun belangen op te komen zeker? Afschaffen die ouderen. Hij zegt dat het goed zou zijn als ouderen geen aparte groep meer zijn binnen de samenleving, dan worden we niet meer allemaal over één kam geschoren.
Wie probeert hij nou voor de gek te houden? En dan geen pensioenen meer en doorwerken tot we erbij neervallen? Die zogenaamde ‘vrijwillige’ emancipatie van ouderen van nu wordt toch ook gewoon afgedwongen door alle bezuinigingsmaatregelen? Net als dat het verdwijnen van verzorgingshuizen wordt gebracht alsof dat is omdat we allemaal zelf langer thuis willen blijven. Ik weet het, daar heb ik het al eens over gehad.
Deel uitmaken van de categorie ‘ouderen’ is niks om je voor te schamen. Sterker nog, ik vind dat we die uitzonderingspositie verdienen. Vroeger leerden we om ouderen te respecteren. Na een leven lang leren en werken en voor de kinderen zorgen verdienen we rust, de vrijheid om te doen wat we nog kunnen, de kans om te genieten van eventuele kleinkinderen, goede verzorging als we het zelf niet meer kunnen. En de kans om sámen oud worden, in plaats van uit elkaar gehaald te worden. Natuurlijk hoeven we niet met z’n allen achter de geraniums te gaan zitten, dat doe ik ook niet. Ook ik ga met mijn tijd mee. Ik heb van de week zelfs nog een nieuwe tablet gekocht. Maar de kant die het nu opgaat, bevalt me niet. Helemáál niet. Dat dingen minder worden, omdat het financieel niet haalbaar is, begrijp ik wel, maar doe níét net alsof we dit dit zélf zo willen!
Sorry voor mijn tirade, meis, maar ik moest het even kwijt. Ik beloof je dat ik, als ik je van de week zie, weer wat milder zal zijn. Simon wil een keertje mee, hij wil helpen pannenkoeken bakken in de huiskamer. Ik hoop dat je dat gezellig vindt! Tot dan, lieverd.
Geef een antwoord