Ha meis! Dit was letterlijk en figuurlijk een stormachtig weekje zeg. Bij ons viel de stormschade mee, maar bij jullie verpleeghuis is het stuk wat in aanbouw was, flink beschadigd. Wat een strop zal dat zijn, zeg! Ik hoorde al dat het voor nogal wat vertraging voor de oplevering gaat zorgen. Gelukkig hebben jullie er als bewoners weinig van meegekregen, begreep ik.
Los van de ‘echte’ storm, was het gewoon een moeilijke week. We hebben gesprekken gehad in het ziekenhuis. Thijs heeft zijn eerste chemo al gehad en de reactie hierop gaat ons veel vertellen over zijn kans op genezing. Het is een spannende tijd, voor ons allemaal. Het is zó moeilijk om je kleinkind zo te zien. Al houdt hij zich kranig hoor, mijn mannetje. Dit moet gewoon goed komen, we kunnen hem écht niet missen!
Jij had maandag een slechte dag. Je wilde maar naar buiten, al kon je niet vertellen waarheen. De dag daarvoor was je blijkbaar ook erg onrustig. Je was heel boos, zo ontzettend niet jezelf. Er is een afspraak gemaakt met een gedragsdeskundige. Zij komt een aantal keren meekijken met de verpleging, om te kijken wat jouw onrust veroorzaakt en wat eraan gedaan kan worden. Ik ben wel blij dat ze je niet gelijk medicijnen geven. Van een buurvrouw hoorde ik dat ze dat bij haar man hadden gedaan, maar dat hij nu helemaal in zichzelf gekeerd is. Dat zou ik nog veel erger vinden. David ook trouwens, hij vindt het al zo moeilijk dat hij jou, zijn vrouw met wie hij zó lang samen was, vaak niet meer begrijpt. Soms lijk je wel een vreemde, zegt hij. Wat moet dat moeilijk zijn voor hem. Jullie waren altijd twee handen op één buik.
Bron: Pixabay.com
Morgen ben ik er een keertje niet, lieverd. Simon en ik gaan een midweekje weg, naar de Ardennen. Even een paar dagen ertussenuit. Weg van alles. Weg van de storm van emoties, die niet op lijkt te houden. We hebben een leuk hotel geboekt in een klein dorpje en het lijkt best redelijk weer te worden. Halverwege de week gaan hier de temperaturen omhoog, ik hoop daar ook. Gisteren heb ik nieuwe wandelschoenen gekocht. Nu maar hopen dat ik geen blaren krijg, want inlopen gaat niet meer natuurlijk. Ik zal veel foto’s maken en ze laten zien als ik terug ben, oké? Tot dan lieverd!
Geef een reactie