Bron: Pixabay.com
Als hij binnenkomt, op de arm van zijn papa, druipt de slaap nog uit zijn ogen. Zweterige blonde plukjes en een licht slaapadem-geurtje. Achterin de auto is de perfecte plaats om op weg naar opa en oma een uurtje te tukken.
We moeten nog even opnieuw bij hem indalen. Rustig aan.
Maar met een flauw glimlachje geeft hij aan dat het begint te dagen. Bekend volk. Hij observeert de huiskamer en ziet de strategisch opgestelde speeltjes. Ja dat boekje, weet ie weer, dat heeft knopjes en als je erop drukt, hoor je de poes en de hond en het schaapje. Meteen worstelt hij zich los en gaat erop af. ‘Oké, nou we hier toch zijn, wordt het misschien ook nog wel gezellig’, hoor je hem denken.
Even later slaat hij de eerste drie versnellingen over als hij op handen en knieën over de vloer racet. De kleine man is knoppengek en lichtjesfreak. Sinds hij de wonderbaarlijke werking van de afstandsbediening heeft ontdekt, vliegen de kanalen over het scherm, start er ineens een dvd of stijgt het volume naar ongekende hoogte. Maar ook de Nespresso, magnetron, oma’s laptop en iedere telefoon kan zich in zijn warme belangstelling verheugen. We houden hem in de gaten, maar de exploratiedrang mag niet geremd worden in de dreumestijd, zegt Ouders van Nu. En wie zijn wij om dat bevel in de wind te slaan?
Opa grijpt pas in als hij een limited edition CD van jazzgitarist Joe Pass uit het hoesje heeft gefrunnikt en er de marmeren vloer mee opwrijft. Lekker scratchen.
Er zijn nu eenmaal grenzen.
Ook verschenen op: HoeMannenDenken.nl
Prachtig stukje. Ben benieuwd hoe ’t verder gaat met jou en je kleinzoon! Hoop meer te lezen, erg leuk. Straks zitten jullie nog samen in een opa-kleinzoon-scratch-show 🙂
Dank je wel! Stay tuned…:-)