Vorige week moest hij 3 dagen achter elkaar naar de Gall en Gall rollateren, vertelt hij. Hij haalt namelijk slechts 1 fles per keer, want het is in zijn optiek ongepast om meer te kopen. Maar bij extreme dorst moet ie dan de volgende dag wéér op pad voor een liter huismerk.
En? Lekker gewerkt?
Aan mijn ene kant sloegen twee dikbuikige heren in maatpak zichzelf uitgebreid op de borst. De een pochte over bedrijfslevensbelangen en de ander deed duur over bijdragen aan een zorginstellingsbestuur. Miljoenen vlogen over tafel, terwijl zij achteloos achterover op hun stoel zaten, een cappuccino in de gemanicuurde hand.
“Ik had best kunnen lopen!”
“Je had me niet hoeven ophalen hoor. Ik had best naar huis kunnen lopen,” zegt mijn vader na het onderzoek. Thuis wacht mijn moeder hem op. Ze omhelst hem stevig. “Schrik op schrik,” zegt ze met trillende stem, “en toch blijft een mens steeds weer gezond.”
“U bent geen kanarie!”
Nog diezelfde middag staat de huisarts op de stoep;
“Zo, wat hoor ik? Koortsig, diarree en geel? Dat is niet normaal hoor. U bent geen kanarie! Daar moet even naar gekeken worden.”
Vroeger was de bank nog een meneer
De negatieve spaarrente voor consumenten komt eraan. Onvermijdelijk, aldus analisten. Ach ja, waarom ook niet?
Papraatje (17) – Vieze Lieze
Op de salontafel ligt een tube zalf, verbandmateriaal en een doos met witlatex handschoenen. Waarvoor die zijn? Hij wijst wat achteloos en vaag kruiswaarts. De binnentredende zuster, die met de gemene kuiten, werpt me vanuit het keukentje een zorgelijke blik toe.
Het praatje verdwijnt
Het praatje pot, de voorbijgangers-lulkoek over niks en alles is in gevaar. Het voortschrijdende schermpjes-autisme maakt ons tot eenzame klik-zombies.
Papraatje (16) – Je bent wie je bent, hè?
Naast de bank staat een opvallend kitscherig witstenen borstbeeld van een vrouw. Ernaar wijzend, vraag ik verbaasd: “Heb je dat gekocht?” “Welnee, dat is van zo’n dooie… uit de container gevist,” antwoordt hij trots.
We hebben weer genoten, manneke!
Het is zondag en de kleine man is op bezoek. Bij binnenkomst inspecteert hij om te beginnen het uitgestalde speelgoed. Even een paar snaren van de ukelele aantikken (opa twijfelt of er nog een gitarist uit hem gaat groeien), om vervolgens de tractor met aanhangwagen van een grondige inspectie te voorzien.
Papraatje (14) – Pest aan praatjes
Beiden zitten ze eenzaam te wezen achter hun eigen voordeur, doch wanneer ze het wagen die van de ander te passeren, zouden de overige praatgrage, bemoeizuchtige en zelfs kwaaddenkende tena-ladies wel eens wat kunnen denken, vinden en zeggen. En dan?