“Toen jij klein was, oma, had je toen ook een iPhone? Nee, kind, wij hadden thuis niet eens telefoon. Als we iemand wilden opbellen, dan liepen we naar de telefooncel een straat verderop… ” Telefoon en televisie in mijn jeugd. Een heel verschil met nu, blijkt uit een fictief gesprek met mijn kleindochter van vier.
Wat te doen na je pensioen?
Open deur: Wat te doen na je pensioen? Blijven werken, minder werken, vrijwilligerswerk zoeken, lekker genieten, op kleinkinderen passen, reisjes maken. Tja. Wat nu?
Een persoonlijk pensioenplan
Vijftien vrouwen en één man, keken verwachtingsvol naar de professionele trainer, adviseur én voormalig leefstijlcoach voor hun persoonlijke pensioenplan.
Oudejaarsavond
Oudejaarsavond in de jaren vijftig: klaverjassen en een potje bier. De kinderen kregen een flesje chocomel. En middernacht waren er kroketten en sterretjes.
Spannende films en series.
Is het je wel eens opgevallen dat veel spannende films en series zich afspelen in het halfdonker, het donker of volslagen duisternis? Af en toe denk ik zelfs: kom op jongens, kan er niet eens een lampje aan? Zodat ik kan zien wat er gezegd wordt en door wie?
De toekomst van gisteren
2040. Er zijn nog wel bejaardenhuizen, maar je moet minstens 95 zijn voordat je daar naartoe kunt, en dan moet je ook nog eens zover zijn dat je niet meer kunt lopen of staan. Als je het geluk hebt dat ze je willen hebben, krijg je bij binnenkomst meteen de pil van Drion.
En? Lekker gewerkt?
Aan mijn ene kant sloegen twee dikbuikige heren in maatpak zichzelf uitgebreid op de borst. De een pochte over bedrijfslevensbelangen en de ander deed duur over bijdragen aan een zorginstellingsbestuur. Miljoenen vlogen over tafel, terwijl zij achteloos achterover op hun stoel zaten, een cappuccino in de gemanicuurde hand.
Verstandige schoenen
In 2006 stond de ouderenpsychiatrie nog in de kinderschoenen. Er werd al wel veel onderzoek gedaan, maar therapieën, richtlijnen, protocollen en medicatie waren nog toegesneden op volwassenen tot een jaar of 60. We moesten dus nog veel zelf uitvinden.
Iedereen gaat maar dood
Haar ogen zijn vochtig, maar ze herneemt zich met een grapje: “Tja, dan had ik maar niet de jongste moeten worden. Dan krijg je dit; dan blijf je alleen over.” Koket gaat ze op de rand van het bed zitten en pakt haar glas. “Hè lekker, daar had ik net zin in.” Wonderlijk hoe goed ze nu ineens lijkt.
“Ik had best kunnen lopen!”
“Je had me niet hoeven ophalen hoor. Ik had best naar huis kunnen lopen,” zegt mijn vader na het onderzoek. Thuis wacht mijn moeder hem op. Ze omhelst hem stevig. “Schrik op schrik,” zegt ze met trillende stem, “en toch blijft een mens steeds weer gezond.”