Hoe herken je een oudere? Vandaag de dag is dat best wel lastig. Vroeger was het duidelijker: de oudere vrouw had grijs haar, droeg rokken en wandelde met boodschappenwagentje. Een oudere man liep met stok en was 50 tinten grijs gekleed.
Tegenwoordig is het de normaalste zaak van de wereld om je haren te verven en trekt plastische chirurgie de huid weer strak of opent het de ogen die bijna dichtvielen. Ouderen kunnen er vaak stukken jonger uitzien dan ze daadwerkelijk zijn. Oma’s lopen net zo makkelijk in een spijkerbroek, rokje of stoer leren jack en doen gewoon mee aan modetrends.
Oudere moeder of trendy oma?
Op de negenmaanden-beurs keek ik een paar jaar geleden mijn ogen uit. Ik werkte daar als gastvrouw en moest voorzichtig zijn hoe ik vrouwen aansprak. Waren dit oudere moeders met baby’s? Of trendy oma’s die achter de kinderwagen liepen zodat hun dochter even lekker vrij kon rondneuzen op de beurs? Na een paar dikke blunders werd mij in ieder geval duidelijk dat een oma er tegenwoordig héél anders uitziet dan een oma uit mijn eigen jeugd.
Social talk
Maar je herkent ouderen wel vaak aan het taalgebruik. Nu bedoel ik niet alleen dat ouderen over het algemeen geen straattaal spreken of nauwelijks nieuwe woorden gebruiken, maar meer het feit dat ieder praatje vrijwel ALTIJD over gezondheid gaat. “Hey, hoe’st?” is meer iets van jongeren. “En hoe gaat het nu met je gezondheid?” is meer van ouderen.
Artsen, ziekenhuizen, behandelingen
Gezondheid is namelijk een geliefd onderwerp. Er is altijd wel iemand in de directe omgeving onlangs overleden door een akelige ziekte. Daarnaast praten ouderen graag over hun eigen gezondheid: van kwaaltjes tot serieuze problemen. Sommigen kennen zelfs de specialisten bij voornaam of weten precies welk ziekenhuis het beste is op het gebied van prostaatkanker, heupoperaties of bijzondere specialistische behandelingen. Die informatie kan goed zijn om te delen; je weet tenslotte maar nooit of je er een keer mee te maken krijgt.
En het kan altijd erger
De overtreffende trap of het echte griezelwerk hoor je ook vaak. Jij hebt last van je gewrichten? Nou, maar dat is niets vergeleken Tante Truus, want die leed aan een onbekende ziekte en zit nu zonder benen in een rolstoel. Of: Ach liefje, de overgang is nog niets, wacht maar tot je Alzheimer krijgt… want ken je de buurvrouw van Oom Joost nog? Die zit nu in een speciaal tehuis, want ze mocht graag haar eigen uitwerpselen op de muur smeren. Schilderen, noemde ze dat.
Levensstijl versus dromen
Praten over ziektes, kwalen, artsen, ziekenhuizen, behandelingen, revalidatie, enzovoort, enzovoort, is vaak ook een reflectie van de levensfase waarin de oudere zich bevindt. Natuurlijk zijn er ouderen die geluk hebben en ongeschonden door het leven gaan, maar de meeste mensen krijgen in de loop van hun leven toch te maken met lichamelijke problemen die een grote rol gaan spelen. Ineens worden plannen van de kaart geveegd of wordt een doel een onbereikbare droom.
Andere onderwerpen s.v.p.
“Zullen we het nu eens over iets anders hebben dan over ziektes?” vroeg een vriendin laatst tijdens de koffie in een gezelschap die voornamelijk uit ouderen bestond. En toen viel het stil. “Moest je dat nu zeggen…?” vroeg ik haar na afloop. Ze vond van wel want er zijn ook belangrijkere dingen in het leven dan dat gezeur over ziektes en kanker.
Maar of ze nu gelijk had of niet; gezond zijn is het ALLERbelangrijkste dat er is. Maar dat besef je pas wanneer het géén gegeven meer is. En dát gebeurt nou eenmaal vaak als je ouder wordt.
bron: pixabay.com
Geef een reactie