bron Pixabay.com
In ons bridgeclubje is bijna iedereen single. Wij zijn met acht dames, waarvan er twee getrouwd zijn, vier weduwe en twee gescheiden. Vorige week hadden we een uitje met de Sociëteit waar we allemaal lid van zijn. De sociëteit is gemengd, zowel mannen als vrouwen zijn daar lid van. Getrouwde stellen maar ook veel alleenstaanden.
Het is misschien vreemd, maar in mijn ogen zijn mannen nooit heel erg lang alleen. Na hun scheiding of na het overlijden van hun echtgenote komt het vrij regelmatig voor dat ze binnen een jaar een nieuwe relatie hebben. Alleenstaande vrouwen blijven veel langer alleen. Maar hoe komt dat dan?
Mannen worden, wanneer ze alleen komen te staan, doorgaans vaak uitgenodigd bij vrienden en bekenden om te komen eten, want een man alleen dat is best wel sneu. Als alleenstaande vrouw word ik bijna nooit uitgenodigd bij bekende stellen. Wel voor een verjaardag, feestdag maar nooit om alleen te komen eten.
Wanneer ik aan mijn gescheiden dochter vraag hoe zij dit ervaart, vertelt zij mij dat zij sinds haar scheiding nooit meer bij bekende getrouwde vrienden te eten is gevraagd, terwijl haar ex-man regelmatig ergens zijn benen onder te tafel schuift.
Ook op vakantie lijkt een alleenstaande man met kinderen een uitdaging te zijn, een alleenstaande vrouw daarentegen een bedreiging.
Kan iemand mij uitleggen waarom dat zo is? Zien jullie ‘gelukkig getrouwde mensen’ alleenstaande vrouwen oprecht als een bedreiging? En waarom dan?
Een man kan goed opschieten met mannen en met vrouwen. Een vrouw vaak wel met de vrouw, maar met de man ligt gevoelig, en ze wordt al gauw als concurrent gezien. Beter maar niet uitnodigen.