Bron: Pixabay.com
De kleine man is op een haar na drie en het boerderijboek waaruit oma en hij al zo vaak hebben geknord, gekakeld en gehinnikt, heeft zijn bekoring verloren. Auto’s, tractoren en Bob de Bouwer zijn nu hot.
Toen zijn papa en ik een tafel in elkaar aan het zetten waren, liep hij ons voortdurend met een schroevendraaier voor de voeten en holde de kamer in met de mededeling: ‘Heb een hamer nodig’.
Ook bij de reparatie van de wc-stortbak zat hij tijdens de herstelwerkzaamheden verwoed met een tang in het gat te peuren. “Goed geholpen kleine man, als we jou niet hadden…”
Wanneer oma terrein probeert terug te winnen door nog een keer de bekende weg met hem te bewandelen: “Wat zegt het schaap?”, is het afgelopen. Hij weigert, sterker nog, hij draait zijn rug naar oma toe, slaat zijn armen demonstratief over elkaar heen en zegt: “Ik ben er helemaal zat van!”
Even davert er een stilte door de kamer, dan stijgen bewonderende kreten op uit het gezelschap. De kleine man wordt een baasje om rekening mee te houden.
Natuurlijk zal hij de uitdrukking ergens in de huiselijke kring opgevangen hebben en we vermijden de vraag wie het hem in andere omstandigheden heeft voorgezegd. Maar ik kan me niet voorstellen dat ik me ooit een dergelijke vrijpostigheid tegen mijn ouders of grootouders zou hebben veroorloofd.
Ik was maar een miezerig slijmerdje, dat precies wist hoe je op de juiste manier kind moest spelen om de vertedering van de familie en bijbehorende voordelen in stand te houden.
De kleine man niet.
“Ga maar niet door,” zegt zijn moeder, “want dan wordt ie echt boos… en berg je dan maar…”
Even later als Max verstappen de GP van Brazilië wint en even daarvoor op tv twee auto’s tegen elkaar knallen, slaakt hij een kreet, vergezeld van: “Wat een chaos!”
Vader Bell zei het al: ‘ Het is een bijzonder kind en dat is het’!
Geef een reactie