Bron: pixabay.com
Ik vind het moeilijk om te beginnen over een onderwerp als dit. Over seks, dus. Hoe schrijf je daarover als tachtigplusser? En moet dat allemaal dan nog? Ik wil er best over schrijven, maar toch ook weer niet.
Mijn generatie groeide op met concepten als ‘geen seks voor het huwelijk’ en ‘over seks praat je niet, dat houd je voor jezelf’. Maar ik heb kinderen (en een rits kleinkinderen), dus eigenlijk hoef ik er helemaal niet over te praten; het is duidelijk dat ook ik gesekst heb in mijn leven. Het bewijs ervan wandelt hier regelmatig naar binnen.
Maar dat was toen. En nu ben ik oud. En vind ik het allemaal wel welletjes met dat lichamelijke gedoe. Knuffelen is fijn. Zoenen ook nog, ja, zelfs met kunstgebit. Maar de rest vind ik toch wel overmatig inspannend. Tot nu toe dan.
Voordat Gert in mijn leven kwam, had ik natuurlijk ook niemand om mee echt te zoenen en te knuffelen; mijn lieve man was immers al jaren dood. Dat was wel een groot gebrek aan intimiteit, warmte en genegenheid. Met Gert kwam dat plotsklaps allemaal weer terug en oh, wat was dat fijn. Maar Gert is met zijn 77 jaren een ‘jongeman’, vergeleken met mij. Hij is ook nog heel vitaal en heeft de gebruikelijke mannenbehoeftes. Volgens mij gaan die bij mannen nooit helemaal weg.
bron: pixabay.com
Enige tijd geleden zaten we weer samen op de bank. Gert zoende mij voorzichtig, heel lief, zoals hij altijd doet. Je zou het behoedzaam kunnen noemen. Of teder. En ik wist dat het ervan ging komen. Maar toen hij voorstelde om ‘even lekker samen in bed te gaan liggen’, schrok ik toch.
Voor het eerst in jaren (en jaren) maakte ik mij zorgen over mijn onderkantje. Mijn fiefelafoefje noem ik ’t altijd stiekem. Zou die het nog wel doen? Ik had ook geen idee hoe het er daaronder uitziet, want zó ver kan ik mijn rug allang niet meer buigen.
Verder ga ik het niet beschrijven. Nee, echt niet. Ook al zou het wel een uitdaging voor mij zijn geweest om deze ervaring wat uitgebreider te beschrijven, ik mag het niet van Gert. Hij wil dat pertinent niet en dat heb ik te respecteren. Wat ik er nog wél over kwijt wil: het was onverwacht fijn. Het knuffelen, maar óók het “meer”.
Ik wist niet dat dit nog kon op mijn leeftijd. Dat IK het nog kon.
Ouderen en seks gaan prima samen. Net als Gert en ik. “Meer” mag weer!
You go girl! Zo lang er leven is, is er geknuffel. En nieuwe liefdes brengen nieuwe perspectieven. Natuurlijk kan dat allemaal nog. Het moet niet, maar het mag wel. In tegenstelling tot wat kinderen en jongeren denken dat hun ouders ‘het’ eigenlijk alleen maar gedaan hebben om die kinderen te krijgen en dat je – zeker na je vijftigste – totaal geen zin meer hebt in de lichamelijke variant van de liefde.