Door: Anne-Marie I. (52) uit Z.
(naam en woonplaats bekend bij de redactie)
Weet je wat ik nou echt niet snap?
Er is zoveel te doen over eenzaamheid bij ouderen maar als ik nou kijk in het huis bij mijn moeder dan zijn ouderen daar zelf ook debet aan.
bron: pixabay Moritz320
Er zijn “clubjes” waar je niet zomaar bij mag, er zijn tafels waar ze weggestuurd wordt omdat je daar niet “hoort” te zitten. Er wordt onderling geroddeld en belachelijk gemaakt en als je “anders” bent kun je het al helemaal vergeten.
Is dat niet een “Dingetje” waar iets aan gedaan mag worden?
Personeel in verzorgings- en verpleeghuizen moet zich veel meer bewust worden van het feit dat ouderen onder elkaar flink kunnen pesten. Het Nationaal Ouderenfonds vraagt vrijdag 19 april, op de Nationale Dag tegen het Pesten, aandacht voor het sluimerende probleem. Met een training voor personeel en theatervoorstelling voor ouderen moet het treiteren onder ouderen beter worden herkend.
Hoewel ik vermoed dat het wel wordt ‘herkend’ maar dat het verzorgend personeel simpelweg geen tijd heeft om zich daar mee ‘bezig te houden,’ hoe triest ook.
Ze zouden moeten pesten, maar dan aan een tafeltje, met zijn allen, als kaartspelletje.
Het pesten onder ouderen is te herkennen doordat de een de ander buitensluit. Ze houden plekken bezet, negeren elkaar, maken negatieve opmerkingen of blokkeren elkaars weg met bijvoorbeeld de rollator. Vaak durven ouderen niet te zeggen dat ze worden gepest. Daardoor trekken slachtoffers zich vaak terug. Blijven op hun kamer en komen zelfs niet meer naar beneden om koffie te drinken of te eten.
Wanneer je het boek leest van Hendrik Groen over hoe ouderen hun dag door brengen herken je in lichte mate, dat dit een herkenbaar probleem is. Immers ook in dit boek ontstaat een ‘groepje’ dat uitjes organiseert waar niet iedereen aan mee mag doen. De gesprekken ‘achter de schermen’ op de kamers van de verschillende bewoners, spreken in deze voor zich.
Een ballotagecommissie in een verzorgingshuis zou toch niet mogen. Maar het gebeurt. In elk huis. Elke dag opnieuw. Waarbij de bewoners zichzelf vaak aanstellen als ballotagecommissie.
Waar het ooit begon met pesten op de peuterspeelzaal gaat men er in het verzorgingshuis ‘gezellig’ mee door.
Lang leve de verdraagzaamheid!
Geef een reactie