Foto Rumag
Even een paar boodschapjes doen. Dat heb je wel eens. Vol goede moed het bruisende winkelhart in.Een lijstje mee zodat ik niets vergeet want zoiets moet je niet te al vaak doen. Bruisend en wel doe ik mijn ding en dan is het tijd voor een kopje koffie.
Ik ga zitten met alle tassen naast een tafeltje waar een oude man zit. Hij heeft zijn koffie en broodje al op en kijkt wat rond. Eerlijk gezegd is hij niet meer zo heel bruisend hoor.
En natuurlijk, nadat ik mijn kapotte tasjes heb overgedaan in een grotere zodat ik mijn met moeite vergaarde spullen niet verlies onderweg, begint de man tegen me te praten.
Hij was vroeger een wielrenner. Hij fietste elke dag wel 70 à 80 kilometer toen hij nog in Rotterdam woonde. En tijdens een wielerwedstrijd in Deventer heeft hij zijn vrouw leren kennen en toen fietste hij elk weekend van Rotterdam naar Deventer. Na drie weken vroeg hij haar ten huwelijk en vanaf dat moment gingen ze samen fietsen. Zelfs die hoge berg in Zuid-Limburg hebben ze samen bedwongen. Daar was hij zo trots op!
Twee kinderen kregen ze, maar helaas overleed zijn vrouw veel te jong, ze was nog geen vijftig. Hij heeft nooit meer een andere vrouw gehad. Hij voedde de kinderen zelf op zonder hulp, maar voor het wielrennen was geen tijd meer.
Nadat de kinderen de deur uit waren ging hij toch weer fietsen. Maar nu durft hij niet meer op de racefiets. Wel op een gewone, maar die is vorige week gestolen.
Ik grabbel mijn spullen bij elkaar en wens hem een fijne dag. Toen moest hij zijn gehoorapparaat wel wat harder zetten want dat verstond hij niet.
Nog meer tasjes verder vind ik het welletjes en loop naar de bushalte. Daar zijn mannen van de gemeentereiniging druk met vuilnisbakken legen en met een tang de peuken en papierpropjes aan het oprapen die net de vuilnisbak niet hadden gered.
Een moeder en een Down-dochtertje staan ook op de bus te wachten. Het meisje dat Robin heet kijkt vol bewondering toe hoe de man behendig met de grijptang vuil van de grond opraapt en dat in een vuilniszak doet. Groot is de blijdschap als Robin dat ook eens mag proberen! En ja hoor, het lukt haar om een prop papier en een sigarettenpeuk in de vuilniszak te krijgen onder applaus van alle toekijkende mensen op de halte. Robin stapt stralend de bus in, haar dag kan niet meer stuk!
Ik plof voorin de bus met mijn buit, en wil gewoontegetrouw mijn iPhone pakken om eens even te checken wat er allemaal gebeurd is tijdens mijn koopjesjacht.
Maar daar steekt de buschauffeur een stokje voor. Die wil wel eens even een praatje maken.
Gezellig hoor, dat ik helemaal tot het eindpunt meerijd.
Want hij had net een nieuwe BMW gekocht voor zijn rijschool, dat doet hij erbij naast de chauffeurswerkzaamheden. Hij lacht om mijn verbazing, en hij zegt dat ik ook maar een buschauffeur moet zoeken als echtgenoot. Hijzelf is heel gelukkig met zijn Franse vrouw, elke keer als hij haar ziet krijgt hij ademnood. En zo krijg ik nog allerlei tips over de liefde en hoe het moet zijn. Bij het uitstappen geeft hij een hand en zegt dat het allemaal wel goed komt met mij.
En dan ben ik thuis. Ik kan het nog net opbrengen om mijn tasjes uit te pakken en de aankopen op te ruimen en maak al plannen van ijskoude drankjes en een balkon in de zon als de bel gaat.
Daar staat de buurman met een kroket. Hij dacht toen hij bij de FEBO stond dat ik dat vast wel lekker zou vinden.
Ik vind het best wel een leuke dag vandaag!
Geef een reactie