Gert, mijn huidige vriend, vindt me maar gek. Kerstgekkigheid noemt hij het. “Jij bent hartstikke kerstgek. Dan grijns je als een malloot naar iedereen, in de hoop dat je een lach terug krijgt.”
Gezonde praat
“Zullen we het nu eens over iets anders hebben dan over ziektes?” vroeg een vriendin laatst tijdens de koffie in een gezelschap die voornamelijk uit ouderen bestond. En toen viel het stil. “Moest je dat nu zeggen…?”
Papraatje (3) – Kat in de pot
Papaatje houdt van Hollandse pot en niet van buitenlandse rotzooi. “Die lui stoppen overal knoflook in en dat moet ik niet!” Maar kat smaakt dan wel weer prima.
Nummertje
De dame wees de man erop dat hij een nummertje moest pakken en op zijn beurt moest wachten. Maar daar had de man in het geheel geen oren naar. “Ik wil geen nummertje, maar een pakje ontwikkelingssamenwerkingsverband,” zei hij te hard.
Boek lezen? Lees het mijne! (Onzichtbare Grens)
Op vrijdag 14 december 2018 is mijn roman Onzichtbare Grens verschenen. Ik ben blij!
Gaat dat lezen, gaat dat zien. Ook goed voor de kerst en meer van dien!
‘Oud’ is enkel goed voor kaas (functioneringsgesprek)
Al na drie weken – weken waarin collega’s mij van hot naar haar slepen om kennis te maken met van alles en iedereen – krijg ik mijn eerste functioneringsgesprek. Zo maar uit de blauwe lucht. Ik ben verbijsterd.
Een Nieuwe Knie (5) – Klaar! (epiloog)
De rollator gebruik ik alleen nog voor het vervoeren van mijn vuilniszak en de kranten. Ik fiets een aardig eindje op mijn hometrainer en kan ook best weer een stukje wandelen. En – heel belangrijk – ik mag weer autorijden!
Papraatje (2) – gemalen poppenstront
Zijn koelkast is vrijwel leeg, op een doos eieren, zes kuipjes Bleu Band, een doos gesorteerde Belgische bonbons (voor de werkster) en een fles jonge jenever na. De vriezer bevat een aantal literbakken vanille-ijs. “Eet je wel goed?” informeer ik.
Incontinent
Op de meest onverwachte momenten krijg ik nu een brok in mijn keel en kunnen de tranen zomaar opwellen. Er is op zo’n moment bar weinig voor nodig. Alles wijst er op dat inmiddels ook ik de ‘emotioneel incontinente leeftijd’ heb bereikt.
Papraatje (1) – Drie dooien
“Elke week gaat er hiero wel eentje de pijp uit.”
De rouwkaarten op het prikbord naast de lift houdt hij derhalve nauwlettend in de gaten.
“Ik had een goeie week!” klinkt het opgetogen.
“O ja? Waardoor dan?”
“Drie dooien!”